Derin bir nefes alarak....

Pekala simdi basligi koymadan yazicam cunku ilk olarak baslik attigim zaman kelimelerime sinir cizdigini hissediyorum
Az evvel, burada daha evvel dosya olarak sakladigim kocaman bir yaziyi sildim.
Bir sonraki blogumu yazmalayimi tribine girip, kendimi cok buyuk bir derginin unlu bir kose yazari olarak gorup kurdugum bir suru entellektuel cumleleri gozlerinin yasina bakmadan sildim hem de.
Is hayatim boktan.
Hem de bomboktan.
Problemlerimi yazmaya gerek yok ama bugune kadar yaptigim hatalari fark ettim.
Bu isyerindeki degil geri kalan 12 senelik is hayatimda.
Birincisi bir seyleri yanlis yaptigimi biliyorum o konudaki gelisme planimi anlatmasini istemek, cunku en cok korkutucu seylerden birinin bana yaptigim yanlislari yuzume soylemesidiri.
Ikincisi de hata yaptigim zaman insanlarin ortasinda suratima bagrilarak bunun belirtilmesinin bana egitimsel olmasi harici motivasyon dusuklugune, korkuya ve suratimin dusmesine sebep oldugunu fark etmem.
Onun bagirmayi kesmiyecegini biliyorum ama suratimin da o sirada musteri odakli yalandan yapmacik bir gulumseme ile gunume devam edemiyecegimi biliyorum.
Gene de sorunum ne oldugunu durustlukle konusup sonucun bana ne getirdigine bakicam.
Soyle derin bir nefes almaya ihtiyacim var.
Icimden kelimelerin firlamasi icin icime cektigim nefesle basinc yapmak gibi bir sey olacak sanirim :))))))